จาก หนึ่งสมอง สองมือ
รวมบทสนทนา "ชีวิตธุรกิจ" พ.ศ. 2530
โดย ประสาร มฤคพิทักษ์
ข้อแตกต่างสำคัญอย่างหนึ่งระหว่างผู้นำกับผู้ตาม ก็คือ
ผู้ตามมองไม่ค่อยเห็นว่า จะเกิดปัญหาอะไรขึ้นเบื้องหน้า
ขณะที่ผู้นำเล็งเห็นได้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในวิถีทางการทำงาน
ความสามารถในการคาดการณ์นี้ เป็นความจัดเจนอย่างหนึ่งครับ
ลูกค้าที่เริ่มจะมีปัญหาการจ่ายเงิน จะส่ออาการบางอย่างให้เห็น เช่น
หลบเลี่ยงไม่ยอมรับสายโทรศัพท์ หรือตามตัวยากกว่าแต่ก่อน
คนที่มาพบ มาดีหรือมาร้าย เพียงสบแววตา ฟังน้ำเสียงพูดก็สามารถรู้ได้
ลูกน้องคนหนึ่งเคยทำงานอยู้ด้วยกันดีๆ มัอันจะต้องติดต่อกับคนอื่นๆ
หลายคนจับเค้าได้ว่า ลูกน้องคนนนี้ กำลังคิดจะทำธุรกิจอะไรใหม่ขึ้นมาแล้ว
เกิดความสูญเสียวัตถุดิบมากในโรงงาน มีวัสดุเหลือทิ้งเยอะ
ของออกมาไม่ตรงตามแบบที่ต้องการ แสดงว่าความสะเพร่าเกิดขึ้นแล้ว
ลูกน้องที่กลมเกลียวกันดี อยู่ดีๆ
ก็เกิดแตกความสามัคคีกันเป็นก๊กเป็นเหล่า
นั่นแสดงว่ามีคนยุให้รำตำให้รั่วเกิดขึ้น
คนเป็นผู้นำจะมีลางสังหรณ์ในตัวเองที่มองเห็นปัญหาที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
เมื่อเห็นแล้วจะตรวจสอบดูให้แน่ชัดว่าสาเหตุมาจากอะไร
แล้วตัดสินใจแก้ปัญหาอย่างทันท่วงที เป็นการตัดไฟแต่ต้นลม
การปล่อยให้ปัญหาเกิดขึ้นอย่างเต็มรูป
จะทำให้เกิดปัญหาอื่นๆเป็นลูกโซ่ตามมา
ซึ่งจะทำให้ยุ่งยากมากขึ้นในการตามแก้ปัญหา
ทางหนึ่งที่จะเล็งเห็นปัญหาได้ก็คือ นิสัยของผู้บริหารนั่นเอง
ถ้าทำตัวเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับลูกน้อง
พูดคุยกับผู้ใต้บังคับบัญชาเป็นประจำ
ลงไปสัมผัสการงานที่เป็นจริงด้วยตัวเอง ออกลุยสำรวจตลาดเองในบางครั้ง
ลงไปแก้ปัญหาทีเป็นจริงให้กับลูกน้อง ทำเช่นนี้ได้
ก็สามารถเป็นผู้นำที่เก่งได้.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น