บางครั้งจุดจบของความรักระหว่างคนสองคน
ก็จบลงด้วยการที่ทั้งคู่ลงเอยกันด้วยดี และอีกหลาย ๆ ครั้ง
มันก็จบลงด้วยการจากลา....และรอยน้ำตา เค้าว่ากันว่า
"ยิ่งเราสูญเสียความรักไปมากขึ้นเท่าไร
เราก็ยิ่งเข้าใกล้ความรักมากขึ้นเท่านั้น" บนสนามลบของความรักนั้น
ไม่มีคำว่าจุดจบที่แท้จริง ความรักมักคู่กับคำว่า "รอ" เสมอ
ทุกอย่างมันคือบททดสอบที่เหมาะสมแก่การรอคอย
มันคือสิ่งที่มนุษย์ทุกคนต้องยอมรับ
และรับการทดสอบทั้งเต็มใจและไม่เต็มใจ.........
ในวันนี้......สำหรับเรื่องราวความรักของผมที่ผ่านมา
ผมก็ได้หาจุดจบของความรักครั้งนี้ได้แล้ว
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นและจบลงอย่างรวดเร็ว
สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือความเจ็บปวดกลับเรื่องราวในอดีตเท่านั้น
มันเป็นข้อพิสูจน์ได้อย่างดีว่าชีวิตของผมนั้นได้ถูกลิขิตมาให้เป็นคนแห่งความเหงาจริง
ๆ มันเป็นความจริงที่ผมไม่อาจที่จะรับได้
ผมไม่กล้าบอกกับตัวเองอย่างนั้นเพราะกลัวคำตอบ ผมลุกขึ้นสู้เพื่อลบคำ ๆ
นี้ออกจากหัวใจหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยทำสำเร็จเลย
และทุกครั้งผมก็จะพบจุดจบที่เหมือนเดิมหรือไม่ก็คล้าย ๆ กัน.........
การที่ได้รักใครสักคนมันเป็นสิ่งที่เจ็บปวดและทรมานที่สุด
"ความสุขที่แท้จริงและเป็นสุขที่สุดก็คือการที่ไม่ได้รักใคร"
ครั้งนี้น่าจะเป็นข้อเตือนใจได้ดีสำหรับผม
ความรักมันไม่ได้สวยงามอย่างที่คิดไว้ มันไม่ได้ง่าย
และอย่าได้หยิ่งทะนงในตัวเองมากเหมือนแต่ก่อน
ผมเคยเชื่อว่าในเรื่องความรัก ผมสามารถที่จะประคอง
และรักษามันได้ดีที่สุด ผมคิดเสมอว่าความรักนั้น
มันสามารถเปลี่ยนแปลงได้ทุกอย่าง "รักแท้สามารถเปลี่ยนแปลงได้ทุกอย่าง"
แต่หลังจากครั้งนี้ ผมก็ได้รู้ว่า สิ่งที่ผมยึดมั่น
และเชื่อถือมันมาตลอดนั้น มันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย
มันเป็นสิ่งที่จะมีอยู่แต่ในฝันเท่านั้น
ในโลกของความเป็นจริง.......มันเป็นไปไม่ได้
มันก็ควรจะถึงเวลาที่ผมจะตื่นขึ้นสักที.........
ถึงตอนนี้ผมกลัวการที่จะรักใครสักคนอีกครั้งเหลือเกิน
ผมไม่อาจที่จะลืมเรือนความหลังที่เคยมีได้ ภาพวันวานเก่า ๆ
มันกลับมาบีบหัวใจซ้ำ ๆ มันตอกย้ำให้เจ็บปวดเวลาคิดถึงมัน
ทำไมการที่ได้รักใครสักคนมันถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้นะ ผมไม่อยากมีรักใหม่
ไม่อยากที่จะรักใคร เพราะผมกลัวว่าผมจะทนเสียงของหัวใจตัวเองไม่ไหว
กลัวการที่ต้องเป็นห่วง กลัวการที่ต้องคิดถึง
กลัวการที่จะได้รัก...การที่ได้รักใครสักคนมันเป็นสิ่งที่ดี
แต่เมื่อครั้งหนึ่งเคยสูญเสียสิ่งเหล่านี้ไป
มันก็กลับกลายเป็นสิ่งที่เลวร้าย และเจ็บปวดอย่างที่สุด.........
ผมอยากบอกให้เค้ารู้ว่าผมยังรักเขาเหมือนเดิมไม่ได้เปลี่ยน
ซึ่งผมก็รู้ดีว่ามันไม่มีค่าอะไรที่จะมาพูดในตอนนี้ ทุกอย่างมันสายเกินไป
ตอนนี้มันได้เฉลยออกมาทุกอย่างแล้ว คำตอบที่ผมค้นหามันมาตลอดมันคืออะไร
ถึงตอนนี้ ณ จุดนี้ ไม่ต้องการรับรู้อะไรอีกต่อไปแล้ว
การมีชีวิตอยู่ต่อไป มันน่าจะเป็นสิ่งที่มีความหมายมากที่สุดแล้วในตอนนี้
คงจะต้องใช้เวลาอยู่กับตัวเองสักพัก หาจุดหมายต่อไป
ชีวิตจะอยู่อย่างไรหากไร้ซึ่งจุดหมาย.........
ครั้งหนึ่งโชคชะตาได้เล่นตลกกับชีวิต ลิขิต พบเจอ รักษา และพลัดพราก
มันเป็นช่วงเวลาที่แสนเศร้า กลับครั้งหนึ่งของเศษเสี้ยวเวลาของชีวิต
อดีตไม่อาจหวนคืนกลับมาเหมือนวันวาน ได้แต่ปล่อยเวลาผ่านเลยไป
"เวลาจะรักษาแผลใจเราเอง"
การได้เป็นส่วนหนึ่งในการรักษาหัวใจของคนอื่นนั้นเป็นสิ่งที่มีความหมายมากที่สุด
อย่างน้อยก็ได้รับรู้เรื่องราวที่หลาย ๆ คนอาจไม่เคยรับรู้ในตัวคน ๆ
หนึ่ง ถ้าการรักษาหัวใจในแต่ละครั้งมันจบด้วยการไม่คิดอะไรมันก็คงจะดี
แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดมันมักเกิดขึ้นได้เสมอ
หากแต่ว่าคนที่รักษานั้นกับเป็นซะเองละก็
มันก็เป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมาที่เดียวเชียว
ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นแต่ก็ได้ขึ้นชื่อว่า "รักเป็น" .........
ในชีวิตคนเรานั้น มันจะเจอคนที่ใช่สักกี่คนเชียว
และก็คงมีไม่กี่คนหรอกที่เราคิดว่าเราจะสามารถให้ได้ทุกอย่าง
ยอมได้ทุกอย่างเพื่อเค้า ยอมแม้แต่ที่จะยกชีวิตของเราให้กับเค้า
ให้เค้าเป็นคนรักษาหัวใจของเรา
มันจะมีสักกี่คนในชีวิตนี้ที่เราคิดจะดูแลเค้าอย่างเป็นจริงเป็นจัง
จะมีสักกี่คน แต่สิ่งที่น่าเศร้าที่สุดก็คือ โชคชะตามักเล่นตลกเสมอ
การที่ต้องสูญเสียคนที่เรารักไปนั้น มันเจ็บปวดรวดร้าวเพียงใด
มันก็เหมือนเป็นบททดสอบหรือบทเรียนอย่างหนึ่งที่เราจะต้องแข่งขันกับตัวเอง
แต่เหนือสิ่งอื่นใด "แข่งขันกับหัวใจตัวเอง".........
สิ่งที่หลงเหลือไว้สำหรับบทเรียนครั้งนี้ก็คือความเจ็บปวดที่แสนสาหัส
ยิ่งรักมากก็ยิ่งเจ็บมาก มันเป็นธรรมดาของชีวิต ตอนที่เรามีรัก
ทุกอย่างมันดูสวยงามไปหมด หลับหู หลับตา ไม่สนใจเสียงคนรอบข้าง
อาจจะเป็นเพราะว่าตัวผมนั้นมีความมั่นใจในตัวเองสูงมากกับเรื่องนี้
พอได้ล้มที มันก็เจ็บหนัก คุณจะรู้สึกอย่างไร
หากวันหนึ่งคุณได้รู้ว่าสิ่งที่คุณศัทธา และเชื่อมั่นยึดมั่นในตัวมันนั้น
มันไม่ได้มีความหมายอะไรเลย คุณจะรู้สึกอย่างไร
หากวันหนึ่งสิ่งที่คุณคิดว่าทำดีที่สุด ถูกที่สุด กลับเป็นสิ่งตรงกันข้าม
บางครั้งการที่ได้อยู่กับตัวเองมันก็มีผลดีเหมือนกัน
มันทำให้ได้หวนกลับมาคิดทบทวนกับสิ่งที่เคยกระทำลงไป คิดในแง่กลับกัน
คิดใหม่ มันก็ทำให้เราได้รู้อะไรมากขึ้น ได้ตาสว่างขึ้น ฉลาดขึ้น
และเข้มแข็งขึ้น.........
แม้ว่าวันนี้ผมกับเค้าเราจะจบกันไปแล้ว แต่ผมก็ยังมีห่วงอยู่กับเค้า
ผมยังไม่มั่นใจว่าคนของเค้านั้นจะทำให้เค้ามีความสุขได้เลยแม้แต่น้อย
มันคงเป็นสิ่งที่เจ็บปวดมากหากได้รับรู้ว่า ทางที่เค้าได้เลือกนั้น
มันเป็นทางที่แสนเจ็บปวด แต่เค้าก็เลือกเพราะเค้าคิดว่ามันคือความสุข
คุณลองคิดดูว่า เมื่อคุณได้รักใครสักคน ถึงขนาดที่ให้ได้ทุกอย่าง
พร้อมที่จะรักษา และที่แน่นอน
คุณจะไม่มีวันทำให้เค้าเสียใจหรือทำร้ายเค้า
เพราะคุณเชื่อมั่นในตัวคุณเอง แต่มาวันหนึ่งเค้าก็เดินจากคุณไป
ไปกับคนที่คุณคิดว่า เค้าไม่ได้ดีเกินไปกว่าคุณเลย คนที่คุณรู้ว่าคน ๆ
นี้จะเป็นคนทำร้ายคนที่คุณรักอย่างแสนสาหัส
คนที่คุณไม่เคยมั่นใจเลยว่าเค้าจะทำให้คนที่คุณรักมีความสุขได้เลยแม้แต่น้อย
คนที่เคยทำร้ายคนรักของคุณ คุณจะรู้สึกอย่างไร.........กับการสูญเสียครั้งนี้
ถ้าเป็นคุณ...คุณจะทำอย่างไร มันคงไม่มีอะไรที่ลำบากใจ
และทรมานใจเท่ากับการได้เห็นคนที่คุณรักได้เลือกอยู่กับคนที่คุณไม่ต้องการแบบนี้อีกแล้วละ
เจ็บปวดนะที่ได้รู้ว่าเธอเลือกเค้า เจ็บปวดจริง ๆ .........
แต่เค้าคงลืมไปแล้วว่าตลอดเวลาที่เราคบกันนั้น ผมได้ทำอะไรลงไปบ้าง
มันเป็นสิ่งที่เค้ามักมองข้ามไป และหาว่าผมเอาแต่ใจเสมอ แต่ใครละ
ใครที่รับฟังเธอเสมอ ใครที่คอยปลอบเธอ ใครที่อยู่กับเธอ
รับฟังโดยไม่เอ่ยปากแม้แต่คำเดียว ใครที่เวลาเธอเศร้าเวลาเธอร้องไห้
เธอกำลังทำสิ่งนั้นอยู่กับใคร ใครที่คอยให้อภัยเธอเสมอ คอยเอ่ยคำว่าขอโทษ
ทั้งที่ผิดและไม่ผิด ใครที่เป็นห่วงเธอตลอดเวลา คอยดูแลอยู่ห่าง ๆ
คอยเฝ้ามอง ฝากฝัง สอดส่องดูแลเธอ ใคร ที่ยอมเธอได้ทุกอย่าง
ใครที่รอการพบเจอเธอ
และทำทุกอย่างเพื่อให้ช่วงเวลานั้นของเธอเป็นช่วงเวลาที่มีค่าที่สุด
ใครที่ไม่เคยเอ่ยปากบ่นในการกระทำของเธอ
ใครที่ทำทุกอย่างเพื่ออยากให้เธอลืมอดีตและเริ่มต้นใหม่ ใคร
ที่พยายามทำตัวเป็นตัวแทนของเค้าคนนั้นของเธอ
เพราะไม่อยากให้เธอต้องกับไปเสียใจกับเค้า
คนที่มั่นใจว่าจะไม่ทำให้เธอเสียใจ
เพราะใครคนนี้รู้ว่าจุดจบสำหรับเรื่องทั้งหมดของเธอกับเค้า
มันจะจบลงเช่นไร....... แล้วอยากถามว่าฉันได้อะไร ได้เพียงความรู้สึกแย่
ๆ ที่เธอมีให้ฉันในสิ่งที่ฉันทำให้เธองั้นเหรอ
ได้รับความเจ็บปวดกลับมาจากการกระทำที่หวังดีต่อเธอทั้งหมดโดยที่ฉันไม่ได้หวังอะไรเลยงั้นเหรอ...ฉันได้อะไร
ลืมไปแล้วเหรอว่าใครคนนี้ที่ไม่เคยทำให้เธอร้องไห้นะ
เธอคงลืมไปหมดแล้ว.........
ผมยังเชื่อความรู้สึกตัวเองอยู่ว่าสักวันเค้าจะกลับมาหาผม
แม้ว่ามันจะไม่มีเหตุอะไร แต่ผมก็ยังจะรอเค้า
อะไรมันจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหนนะ ถึงวันนั้นแล้วผมกับเค้าจะเป็นยังไง
ไม่อาจที่จะร่วงรู้ สิ่งที่ผมกลัวมันเกิดขึ้นแล้ว
และผมก็หยุดยั้งมันไม่ได้ ผมเปลี่ยนเค้าไม่ได้
เหมือนกับที่ไม่เคยเปลี่ยนใครได้
การที่เค้าคนนั้นของเธอกลับมามันเป็นสิ่งที่ผมกลัวที่สุด
ทุกครั้งที่เอ่ยถึงเค้าเธอจะต้องร้องไห้เสมอ แต่วันนี้เค้ากลับมา
เธอก็ร้องไห้อีกครั้ง เค้าคนนั้นของเธอมีค่ามากแค่ไหนกัน
"ฉันไม่เคยทำให้เธอร้องไห้นะ"
แต่เค้าคนนั้นเมื่อพูดถึงหรือปรากฏตัว...เธอร้องไห้เสมอ เธอปกป้องเค้า
"ส่วนฉันนั้นเธอไม่ได้สนใจอะไรเลย"
มันเจ็บปวดที่ได้รับรู้ว่าเธอเลือกในสิ่งที่ทรมานเธอ
ถึงตอนนี้ฉันก็ได้เข้าใจในสิ่งที่เธอคอยพูดบอกกับฉันเสมอว่า
"ไม่มีอะไรแน่นอนในโลกใบนี้" ใช่แล้วล่ะ แต่ความหมายของคำ ๆ
นี้มันคือใจเธอ ใจเธอต่างหากที่เป็นสิ่งที่ไม่มีแน่นอน
คำพูดที่ปกปิดความรู้สึกเหล่านี้ ฉันได้เข้าใจทั้งหมดแล้ว
ฉันไม่เคยมองเธอผิด นั่นคงเป็นสิ่งที่เธอกลัว
เพราะเธอรู้ว่าฉันรับรู้ถึงความรู้สึกที่ปกปิดบนรอยยิ้มของเธอได้
มันคงเป็นเหตุผลทั้งหมดที่ว่าทำไม
ฉันไม่เคยทำอะไรถูกเลยในสายตาเธอ.......ฉันไม่โทษเธอที่เธอรักเค้ามากกว่าฉัน
เพราะมันเป็นสิ่งที่ฉันรู้มาตลอด ฉันมาทีหลังเค้า อันที่จริงแล้ว
ฉันไม่เคยเป็นที่หนึ่งของใครเลยด้วยซ้ำ
ฉันก็แค่อยากให้เธอรู้ไว้นะว่าฉันก็ "รักเธอ".........เช่นกัน.........
ผมกลัวว่าวันหนึ่งเค้าคนนั้นจะทิ้งเธอไปอีก
สิ่งที่เห็นว่าเป็นของตายแล้วจะกลับมาเมื่อไรก็ได้นั้น มันช่างดูไร้ค่า
เธอจำไม่ได้เหรอว่าเค้าเคยทำยังไงกับเธอไว้บ้าง
ช่วงเวลาที่ผ่านมาเค้าไม่ได้สนใจเธอเลย แต่ฉันต่างหากที่สนใจเธอ
ฉันเอาใจใส่และรักษาเธอ แล้ววันหนึ่งเค้าก็กลับมา เอาสิ่งที่ฉันรักไป
ฉันอยากจะถามว่า "เค้ากลับมาทำไม" เพื่ออะไร
สิ่งที่ฉันได้พยายามทำมาทั้งหมดมันก็ไร้ความหมาย ฉันไม่โทษเธอ
เพราะมันเป็นทางเดินของเธอ แต่สิ่งที่ฉันอยากจะบอกกับเธอไว้ก็คือ
เมื่อมันมีครั้งแรก มันก็ต้องมีครั้งที่สอง แล้วถึงวันนั้นฉันจะรอดู
รอดูสิ่งที่เค้ากระทำกับเธอ ฉันรู้ว่ามันจะจบยังไง แล้วเมื่อถึงวันนั้น
เธอก็จะรู้เองว่าใคร คือคนที่ "รักเธอ" จริง.........
เมื่อโชคชะตามันได้กำหนดมาอย่างนี้ ก็จนใจ
ไม่มีใครที่สามารถเปลี่ยนแปลงโชคชะตาได้
สิ่งที่ควรยึดถือและควรจดจำคือปัจจุบันเท่านั้น
สิ่งที่ผมได้รับรู้มาในวันนี้ก็คือการทำสิ่งที่เห็น
สิ่งที่เป็นอยู่ในปัจจุบันนี้ให้ดีที่สุด
ผมแค่อยากจะขอเตือนสติสำหรับคนบางคนที่กำลังจะก้าวเข้ามาเป็นอย่างผม
ได้โปรดจงระวัง เพราะทางเส้นนี้มันไม่ได้สวยงามอย่างที่คุณคิด.........
เรื่องราวที่ผมเขียนขึ้นมานั้นมันก็เป็นแค่เศษส่วนหนึ่งของความรู้สึกของสิ่งมีชีวิต
เศษเสี้ยวเล็ก ๆ บนโลกนี้ ความรู้สึกที่ล่องลอยตามสายลม
มันคงไม่มีความหมายอะไรมากสำหรับใครบางคน
แต่ผมก็คงจะดีใจหากว่าบทความที่ผมเขียน
เรื่องราวที่ผมได้แปลความรู้สึกออกมาเป็นตัวหนังสือนั้น
มันได้กลับกลายเป็นสิ่งที่มีประโยชน์ กลายเป็นกำลังใจให้สำหรับใครบางคน
แม้จะไม่มากก็น้อย มันก็เหมือนกับบทเรียนบทเรียนหนึ่งเท่านั้น
ชีวิตคนเรามันต้องก้าวต่อไป ตราบเท่าที่ยังมีชีวิต
"คนตายเท่านั้นที่จะหยุดเดิน"
สิ่งที่รอเราอยู่นั้นมันยังยิ่งใหญ่กว่านี้นัก.........
ผมอยากจะกล่าวไว้อย่าได้ยอมแพ้ต่อโชคชะตา เมื่อมันลิขิตมา
เราก็มีหน้าที่เดินตามมันเท่านั้น หากยังยึดมั่น และไม่ยอมแพ้
สักวัน.........เราก็คงมีทางเป็นคนที่ชนะเหมือนคนอื่น ๆ เค้าบ้าง
อย่าได้ทิ้งความพยายาม มีสติ.........แล้วเดินต่อไป.........
อดีตคือสิ่งที่ควรจดจำ แต่ไม่สามารถจะดึงมันกลับคืนมาสู่ปัจจุบันได้
อนาคตคือสิ่งที่ไม่อาจที่จะรับรู้ ไม่แน่นอน และไม่อาจที่จะดึงรั้งมันเข้ามา
ปัจจุบันคือสิ่งที่แน่นอนที่สุด
ทำสิ่งที่คิดว่าควรจะทำ ก่อนที่จะไม่มีเวลาที่จะทำ
ยอมรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น แต่อย่าได้ยอมแพ้
เพราะว่าไม่มีอะไรเหนือกว่ากำลังของเรา
ยิ้ม ^-^ และสู้กับมัน ซักวันจะต้องมีวันของเรา
ลาก่อน "ที่รัก"
Sayberpot เจ้าแห่งโลกแห่งความเหงา ^-^
โลกนี้ไม่ขาดรอยยิ้มน้า
Story by : เดียร์
Date : 19 July 2004
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น