ทำไม่เหมือนพูด

', '

จาก หนึ่งสมอง สองมือ
รวมบทสนทนา "ชีวิตธุรกิจ" พ.ศ. 2530
โดย ประสาร มฤคพิทักษ์

ผู้จัดการคนหนึ่งได้บอกกล่าวกับลูกน้องให้รับรู้กันโดยทั่วไปว่า

"ผมยินดีต้อนรับความคิดเห็นพวกคุณเสมอ มีอะไรก็พูดกันได้
ผมอยากได้ความคิดใหม่ๆ ความคิดดี ๆ มาช่วยปรับปรุงการทำงานของพวกเรา"

นี่คือคำพูดที่แสดงออกของผู้จัดการ แต่ในทางปฏิบัติก็คือ
พอลูกน้องเสนอความคิดอะไรขึ้นมา ก็ตอบกลับทันทีว่า "ความคิดแบบนี้
ผมเคยคิดมาแล้ว ไม่ใช่ความคิดใหม่อะไร"

เรียกว่า ปิดประตูตนเอง โดยที่ลูกน้องยังพูดไม่ทันจบเรื่องด้วยซ้ำ

ผู้จัดการคนเดียวกัน กลายเป็นคนมีทัศนคติในทางร้ายต่อลูกน้อง
ทำไมลูกน้องถึงซุบซิบนินทา ทำไมลูกน้องไม่ยอมพูดกับตนเอง
ทำไมลูกน้องไม่ยอมคิดริเริ่มอะไร

สาเหตุก็อยู่ตรงที่ ผู้จัดการไม่ยอมเปิดใจตัวเองให้กว้าง
ไม่เพ่งความบกพร่องของตนเอง หากแต่เล็งไปที่ความผิดของลูกน้องเป็นสำคัญ

สำนักงานดังกล่าว กลายเป็นสำนักงานที่ขวัญและกำลังใจของพนักงานตกต่ำมาก
แม้ว่าอัตราเงินเดือนของพนักงานจะสูงก็ตาม

การปฏิบัติสำคัญกว่าคำพูดและท่าทีครับ พูดว่า เปิดใจ
แต่ทำกลับปิดใจเช่นนี้ ก็หวังไม่ได้ว่าลูกน้องจะร่วมมือด้วย

คนที่ไม่รู้จักตนเองเช่นนี้ ต้องเดือดร้อนกับการตามแก้ปัญหาอยู่ตลอด

ยิ่งแก้ ก็ยิ่งยุ่ง เหมือนวัวพันหลัก แก้เท่าไร ก็แก้ไม่ตก เพราะแก้ไม่ตรงจุด

นี่คือปัญหาที่เกิดจากการไม่รู้จักตัวเองอย่างตรงตามความเป็นจริงของผู้จัดการ.