จาก หนึ่งสมอง สองมือ
รวมบทสนทนา "ชีวิตธุรกิจ" พ.ศ. 2530
โดย ประสาร มฤคพิทักษ์
สังคมไทยเรามีเรื่องของการให้สิ่งของ วัตถุ ให้คำพูด
ให้กำลังใจแก่กันและกันตามโอกาสและจังหวะที่เหมาะสม สิ่งที่น่าสนใจก็คือ
สิ่งที่ให้นั้น บางทีก็กลายเป็นของที่ผู้ให้เองก็เกลียดครับ
คนไม่อยากถูกอิจฉา แต่ก็เที่ยวไปอิจฉาคนอื่นที่เขาได้ดีกว่า
คนไม่อยากถูกนินทา แต่ก็ถนัดในการตั้งวงนินทาผู้อื่นเป็นนิสัย
คนไม่อยากให้ใครเกลียด แต่ก็เที่ยวเกลียดคนโน้นเกลียดคนนี้ไปทั่วหมด
คนไม่อยากให้ใครมาว่า มาตำหนิตนเองต่อหน้าผู้อื่น
แต่เขานั่นเองเที่ยวดุด่าว่ากล่าวลูกน้องจนไม่มีใครกล้าเข้าหน้า
คนไม่อยากถูกเอาเปรียบ แต่คนนั้นเองคิดเล็กคิดน้อยกับผู้อื่น
ไม่ยอมเสียเปรียบใคร คนไม่อยากให้ใครลบหลู่
แต่เขาก็เที่ยวดูถูกคนโน้นคนนี้ไปทั่ว
นี่คือธรรมชาติอย่างหนึ่งของคน เป็นธรรมชาติที่เข้าข้างตัวเอง
ความเป็นคนนั้น เมื่อเทียบกับผู้อื่นแล้ว
มีทั้งส่วนที่แตกต่างกันและส่วนที่เหมือนกัน ที่ต่างกันคือ บุคลิกภาพ
ท่าที การแต่งกาย การพูดจา ซึ่งมักจะแตกต่างกันไปในแต่ละคน
ที่เหมือนกันคือ มีอวัยวะ 32 ประการเหมือนกัน
มีความรู้สึกร้อนหนาวต่ออากาศและสิ่งแวดล้อมเช่นกัน
และมีอารมณ์ความรู้สึกต่อสิ่งที่ไม่สบอารมณ์เหมือนๆกัน
ความขัดแย้ง ความบาดหมาง
มักเกิดขึ้นจากการให้สิ่งที่เราไม่ชอบให้กับผู้อื่น
ซึ่งผู้อื่นก็ไม่ชอบสิ่งนั้นเหมือนกัน
แง่คิดวันนี้ ก็คือ "สิ่งที่เราไม่ชอบ อย่ายกให้ผู้อื่น"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น