วิธีไม่ผัดวันประกันพรุ่ง

', '

จาก หนึ่งสมอง สองมือ
รวมบทสนทนา "ชีวิตธุรกิจ" พ.ศ. 2530
โดย ประสาร มฤคพิทักษ์

สิ่งที่น่าเศร้าในการทำงานก็คือ นิสัยผัดวันประกันพรุ่ง
ซึ่งแต่ละคนก็เป็นมากบ้างน้อยบ้างตามดีกรีต่างกันไป

ผมเองก็ติดนิสัยนี้เอามากๆทีเดียวครับ คิดว่าพรุ่งนี้ค่อยทำก็ได้
วันรุ่งขึ้นมาถึงก็ผัดไปอีกวัน ทั้งๆที่สามารถทำในวันนี้ได้

เมื่อได้อ่าน ได้คุยกับคนอื่นแล้วจึงรู้ว่า
เราแก้ไขนิสัยผัดวันประกันพรุ่งได้หลายๆวิธี

แบบที่หนึ่ง คือ การบังคับตัวเอง อีกแบบคือ อาศัยสิ่งภายนอกบังคับ

วิธีบังคับตนเอง ก็ด้วยการสร้างแรงดลใจขึ้นมาว่า
ผัดวันประกันพรุ่งทำให้เป็นเหตุของความวิตกกังวล หงุดหงิด น่าเบื่อหน่าย
และไม่เป็นผลดีอะไรเลยต่อชีวิต

หรือถ้าเป็นงานใหญ่ๆที่รู้สึกว่าหนัก
ก็หาทางแบ่งซอยย่อยให้เป็นงานเล็กๆเสีย แล้วจะรู้จักอยากทำมากขึ้น
หรือมิฉะนั้น ก็หาทางทำทันที แม้ว่าจะทำไปเพียงส่วนเดียว
เช่นรายงานที่ต้องเขียนยาวสิบหน้า ก็ลงมือเขียนวันนี้สักหนึ่งหน้าไปก่อน

หรืออาจจะมาคิดเปรียบเทียบดูว่า ถ้าเราทำสำเร็จในวันนี้ จะเกิดผลดีอะไร
เกิดผลเสียอะไร เทียบกับการผัดวันไปวันอื่น ผลดีผลเสียต่างกันอย่างไร

นี่คือ วิธีบังคับตนเอง

ส่วนวิธีสร้างสภาพบังคับ ก็คือการหาทางสร้างสิ่งผูกมัดจากภายนอก เช่น
รับปากกับเจ้านายว่า เราจะต้องทำงานให้เสร็จในวันนี้
ถ้าไม่เสร็จจะต้องถูกลงโทษด้วยวิธีใด หรือมิฉะนั้น ก็สัญญากับตนเองว่า
ถ้าทำงานนี้เสร็จในวันนี้ จะซื้อปากกาด้ามใหม่เป็นรางวัลให้ตนเอง

ใครที่มีกำลังใจเข้มแข็ง ก็สามารถบังคับตนเองได้ ใครที่ยังไม่แข็งพอ
อาจต้องใช้วิธีหลัง คือ สร้างสภาพบังคับจากภายนอก

จะใช้ทั้ง 2 วิธีควบกันไปเลย ก็ไม่มีใครว่าครับ